Moet naar de dokter, zo diagnosticeer je longfibrose

, Jakarta – Longfibrose of in medische termen ook wel bekend als idiopathische longfibrose (IPF) klinkt misschien nog steeds vreemd in uw oren. Deze longziekte moet u echter nog steeds kennen, omdat deze levensbedreigend kan zijn. Het is dus van groot belang om longfibrose zo vroeg mogelijk op te sporen, zodat de behandeling sneller kan worden uitgevoerd. Naast aandacht voor de symptomen, zal de arts meestal ook verschillende onderzoeken uitvoeren om longfibrose te diagnosticeren.

Wat is longfibrose?

Pulmonale fibrose is schade of verstoring van de longfunctie als gevolg van het verschijnen van progressief littekenweefsel in deze organen. De schade zorgt er vervolgens voor dat het weefsel rond de luchtzakjes (alveoli) in de longen dikker en stijver wordt, waardoor zuurstof moeilijk in het bloed kan komen. Als gevolg hiervan zullen de longen worden belemmerd om uit te zetten en zal de patiënt kortademigheid ervaren.

Longfibrose kan worden veroorzaakt door verschillende factoren, maar de exacte oorzaak van deze longziekte is tot nu toe nog onbekend. Daarom wordt deze ziekte vaak idiopathische longfibrose genoemd. De groep mensen die vatbaar is voor deze ziekte zijn ouderen, namelijk ouder dan 50 jaar met meer mannen dan vrouwen.

Lees ook: Kennismaking met longfibrose die ook dodelijk is

Symptomen van longfibrose

Symptomen en ernst van longfibrose kunnen van persoon tot persoon verschillen. Er zijn patiënten die ernstige symptomen kunnen ervaren en de aandoening verslechtert snel, terwijl anderen slechts matige symptomen ervaren met een langzamere progressie.

Symptomen van longfibrose ontwikkelen zich geleidelijk, meestal langer dan 6 maanden. De meest voorkomende symptomen die patiënten ervaren zijn kortademigheid en hoesten. Daarnaast zijn hier andere symptomen van longfibrose waar u op moet letten:

  • Moeite hebben met goed ademen ( kortademigheid ), zelfs bij relatief lichte activiteiten, zoals aankleden. De meeste mensen zullen deze symptomen meestal zien als de impact van het ouder worden of gebrek aan lichaamsbeweging.
  • Snel moe.
  • Droge hoest.
  • Spier- en gewrichtspijn.
  • Gewichtsverlies zonder duidelijke reden.
  • De toppen van de vingers en tenen zijn breed en afgerond.

Als uw symptomen binnen enkele dagen of weken snel verergeren, of als u enige tijd moeite heeft met ademhalen en hoest die langer dan drie weken aanhoudt, moet u onmiddellijk naar uw arts gaan om zo snel mogelijk behandeld te worden.

Lees ook: 4 Luchtwegaandoeningen om op te letten

Hoe longfibrose te diagnosticeren?

Om longfibrose te diagnosticeren, zal de arts de patiënt en de familiegeschiedenis van de ziekte evalueren en een lichamelijk onderzoek uitvoeren. Daarnaast zal de arts ook vragen naar de symptomen die de patiënt ervaart en naar eventuele factoren die deze ziekte veroorzaken, zoals blootstelling aan bepaalde stoffen. Bij lichamelijk onderzoek zal de arts de ademhaling van de patiënt controleren om het vermogen van zijn longen te bepalen.

De arts kan de patiënt ook aanbevelen de volgende ondersteunende tests uit te voeren om de symptomen en diagnose van longfibrose te bevestigen:

1. Bloedonderzoek

Door deze test kunnen artsen de functie van de lever en de nieren van de patiënt evalueren en de mogelijkheid van andere gezondheidsproblemen uitsluiten.

2. Longfunctietest

De soorten longtesten die nodig kunnen zijn, zijn onder meer:

  • spirometrie: om te meten hoeveel lucht kan worden ingeademd, vastgehouden en uitgeademd uit de longen.
  • Pulsoximetrie: om de verzadiging van lucht in het bloed te meten.
  • Druktest: Deze test wordt uitgevoerd wanneer de patiënt de bovenstaande activiteiten uitvoert loopband of een hometrainer om de longfunctie onderweg te bepalen.
  • Bloedgasanalyse: een monster van het bloed van de patiënt nemen om het zuurstof- en kooldioxidegehalte in het bloed te meten.

3. Bodyscan-test

Soorten bodyscan-tests die kunnen worden uitgevoerd, zijn onder meer:

  • Röntgenfoto van de borst: het opsporen van littekenweefsel in de longen en het volgen van de voortgang van de ziekte of behandeling die wordt ondernomen.
  • CT-scans: om duidelijker te achterhalen hoeveel longschade de patiënt heeft.
  • Echocardiogram: Deze studie heeft tot doel de structuur en functie van het hart te bepalen, met name het drukniveau in de rechter hartkamer dat complicaties van hartfalen kan veroorzaken.

4. Weefseltest of biopsie

Bij deze procedure neemt de arts een klein stukje longweefsel voor onderzoek in het laboratorium. De soorten biopsieën die meestal worden uitgevoerd, zijn onder meer:

  • Bronchoscopie: Deze procedure omvat het inbrengen van een kleine, flexibele buis door de mond of neus in de longen om een ​​kleinere hoeveelheid longweefsel te verkrijgen.
  • Biopsie door chirurgische procedure. Om een ​​groter weefselmonster te verkrijgen, is een video-geassisteerde thoracoscopische chirurgische procedure (VATS) of een thoracotomie-procedure, d.w.z. open chirurgie, noodzakelijk. Beide procedures worden uitgevoerd door een incisie te maken in het borstgebied, precies tussen de ribben. Voordat de procedure wordt uitgevoerd, krijgt de patiënt eerst een verdoving.

Lees ook: Kan worden genezen, 4 behandeling van longfibrose

Dat zijn enkele manieren om longfibrose te diagnosticeren. Als u positief test op longfibrose, overleg dan met uw arts over de juiste behandeling voor uw longaandoening. U kunt ook gezondheidsadvies vragen aan een arts met behulp van de applicatie , je weet wel. De methode is zeer praktisch en gemakkelijk, u kunt contact opnemen met de arts via Video-/spraakoproep en Chatten altijd en overal. Kom op, downloaden nu ook in de App Store en Google Play.

recente berichten

$config[zx-auto] not found$config[zx-overlay] not found