Jakarta - De term bloedarmoede of bloedarmoede verwijst eigenlijk naar de toestand van een persoon die weinig rode bloedcellen in zijn lichaam heeft. Dit gezondheidsprobleem kan ook worden geërfd door ouders of optreden na de geboorte, bekend als hemolytische anemie, dat is wanneer een persoon rode bloedcellen mist omdat de cellen sneller worden vernietigd dan ze werden gemaakt.
Hemolytische anemie moet niet lichtvaardig worden opgevat. Een persoon die aan deze ziekte lijdt, moet onmiddellijk worden behandeld om verschillende complicaties die in het hart kunnen optreden, zoals hartritmestoornissen of hartfalen, te voorkomen.
Lees ook: Pasgeborenen zijn vatbaar voor hemolytische anemie
Oorzaken en risicofactoren van hemolytische anemie
Hemolytische anemie kan optreden omdat rode bloedcellen te vroeg worden vernietigd. Deze rode bloedcellen worden vervolgens uit de bloedbaan verwijderd voordat de normale levenscyclus van de cel eindigt.
Dit gezondheidsprobleem kan door verschillende factoren optreden. Het resultaat is bijvoorbeeld erfelijk, wat betekent dat ouders het gen doorgeven dat de aandoening veroorzaakt. Bovendien kan hemolytische anemie ook worden verkregen, wat betekent dat u het triggergen niet heeft, maar uw lichaam de aandoening op natuurlijke wijze ontwikkelt. Erger nog, in sommige gevallen kan de oorzaak van hemolytische anemie niet worden opgespoord.
In gevallen van erfelijke hemolytische anemie heeft de patiënt een defect in het gen dat de productie van rode bloedcellen regelt. Dit defecte gen voor rode bloedcellen wordt geërfd van een of beide ouders. Aandoeningen van rode bloedcellen veroorzaakt door dit defecte gen kunnen betrekking hebben op hemoglobine, celmembranen of de enzymen die rode bloedcellen gezond houden. Abnormale cellen zijn erg kwetsbaar en breken gemakkelijk als ze door de bloedbaan reizen. Wanneer dit gebeurt, verwijdert een orgaan dat de milt wordt genoemd, celresten uit de bloedbaan.
In het geval van verworven hemolytische anemie maakt het lichaam normaal rode bloedcellen aan. Door verschillende ziekten, aandoeningen of andere factoren zullen deze rode bloedcellen echter gemakkelijk worden vernietigd. Aandoeningen die de vernietiging van rode bloedcellen veroorzaken, namelijk:
- Immuunsysteemaandoeningen;
- Infectie;
- Reacties op medicijnen of bloedtransfusies;
- Hypersplenisme.
Lees ook: Hier is de juiste diagnose van hemolytische anemie
Wat zijn de symptomen van hemolytische anemie?
Hemolytische anemie veroorzaakt aanvankelijk slechts milde symptomen. Dan kan de toestand langzaam of plotseling verergeren. Symptomen variëren voor elke patiënt, waaronder:
- Duizelig;
- bleke huid;
- Het lichaam wordt snel moe;
- Koorts;
- donkere urine;
- Geel worden van de huid en het wit van de ogen (geelzucht);
- Abdominaal ongemak door vergrote milt en lever;
- Hartslag.
Ga onmiddellijk naar het ziekenhuis als u enkele van de bovenstaande symptomen voelt. Een juiste behandeling helpt u verschillende gevaarlijke complicaties te voorkomen. U kunt vooraf een afspraak maken via de app . Naast het vragen en beantwoorden met artsen, nu de applicatie kan ook gebruikt worden voor boeken behandeling in het ziekenhuis. Zorg er dus voor dat je downloadende app, ja!
Lees ook: Is er effectieve preventie voor hemolytische anemie?
Behandeling van hemolytische anemie
Behandeling voor hemolytische anemie hangt af van de oorzaak, ernst, leeftijd, gezondheidstoestand en de reactie van de patiënt op de gegeven medicijnen. Enkele behandelmethoden die onder andere door artsen kunnen worden uitgevoerd:
- Foliumzuursupplementen en ijzersupplementen.
- Immunosuppressieve geneesmiddelen om het immuunsysteem te onderdrukken, zodat rode bloedcellen niet gemakkelijk worden vernietigd.
- Injecteer immunoglobuline of IVIG om het immuunsysteem te helpen versterken.
- Bloedtransfusies om het aantal lage rode bloedcellen (Hb) in het lichaam van de patiënt te verhogen.
Ondertussen voeren artsen in gevallen van ernstige hemolytische anemie een splenectomie of chirurgische verwijdering van de milt uit. Deze procedure wordt uitgevoerd wanneer de patiënt niet reageert op de bovenstaande behandelmethoden.
