, Jakarta – Het Horner-syndroom is een zeldzame aandoening die optreedt als een combinatie van symptomen veroorzaakt door schade aan de zenuwbanen van de hersenen naar het gezicht. Schade die in dit deel van de zenuw optreedt, heeft dan invloed op afwijkingen die een deel van het oog aantasten.
Deze aandoening kan iedereen overkomen, maar treft meestal mensen die eerder aan bepaalde ziekten hebben geleden, zoals beroertes, ruggenmergletsels of tumoren. Maar blijkbaar kan deze ziekte ook aanvallen vanaf de pasgeborene. Wat is de reden?
Kortom, het Horner-syndroom treedt op als gevolg van schade aan verschillende paden van het sympathische zenuwstelsel die van de hersenen naar het gezicht lopen. Bij kinderen kan deze ziekte over het algemeen optreden als gevolg van verwondingen aan de nek en schouders bij de geboorte, de aorta bij de geboorte of tumoren die optreden in het zenuwstelsel en hormonale systemen. Met andere woorden, de oorzaak van deze aandoening kan al bestaan en zich beginnen te ontwikkelen sinds een nieuwe persoon is geboren.
Het eerste symptoom van het Horner-syndroom dat vaak voorkomt, is de vernauwing van de pupil van het oog, maar komt slechts in één oog voor. Daarnaast kunnen ook andere symptomen worden gevoeld, zoals minder zweten dan normaal en hangende oogleden aan één kant van het gezicht. De reden is dat de symptomen van dit syndroom slechts één kant van het gezicht van de patiënt zullen aantasten.
Het Horner-syndroom bij een persoon kan ervoor zorgen dat de grootte van de twee pupillen er heel duidelijk anders uitziet, dat wil zeggen dat een van hen zo klein is dat het net een stip is. Deze aandoening zorgt er ook voor dat een van de onderste oogleden meer omhoog komt, delen van het gezicht niet of nauwelijks zweten en de ogen hangen en rood lijken.
Eigenlijk verschillen de symptomen van het Horner-syndroom bij kinderen en volwassenen niet veel. Het Horner-syndroom bij volwassenen gaat echter meestal gepaard met symptomen zoals pijn of ondraaglijke pijn in het hoofd. Hoewel er bij kinderen meestal enkele aanvullende symptomen zijn, in de vorm van een blekere iriskleur in de ogen, komt deze aandoening meestal voor bij kinderen die jonger zijn dan een jaar. Bovendien hebben kinderen met deze aandoening ook de neiging om symptomen te ervaren waarbij het gezicht niet verandert en niet roodachtig lijkt bij blootstelling aan zonlicht, lichamelijke inspanning of emotionele veranderingen.
Diagnose en behandeling van het syndroom van Horner
Om deze ziekte te diagnosticeren, is een vrij ingewikkeld onderzoek nodig. De reden is dat de symptomen die verschijnen, kunnen lijken op symptomen van andere gezondheidsstoornissen. Daarom is een lichamelijk onderzoek nodig om het vermoeden te versterken dat een persoon het Horner-syndroom kan hebben.
Tijdens een lichamelijk onderzoek zal de arts meestal controleren op symptomen die optreden, zoals een vernauwde pupil in één oogbol, een ooglid dat niet dezelfde positie heeft en een moeilijk lichaam, zelfs niet zweten. Verdere tests kunnen worden uitgevoerd, zoals oogonderzoeken en beeldvormende tests om te bepalen of een persoon het Horner-syndroom heeft.
Heb je een gezondheidsprobleem en heb je doktersadvies nodig? Gebruik de app alleen maar! Het is makkelijker om contact op te nemen met de dokter via Video-/spraakoproep en Chatten . Krijg tips over het behouden van uw gezondheid en aanbevelingen voor het kopen van medicijnen van vertrouwde artsen. Kom op, downloaden nu in de App Store en Google Play!
Lees ook:
- 3 oorzaken van het syndroom van Horner om op te letten
- Ken de symptomen van het Horner-syndroom bij kinderen
- Deze factoren triggeren kinderen met het syndroom van Horner
