, Jakarta - Het Horner-syndroom is een combinatie van klinische symptomen en tekenen veroorzaakt door verstoring van de zenuwbaan van de hersenen naar het gezicht en de ogen aan één kant van het lichaam. Deze aandoening is ook bekend als: Oculosympathische verlamming .
Gewoonlijk verschijnt het Horner-syndroom als een complicatie van een andere medische aandoening, zoals een beroerte, tumor of dwarslaesie. Aandoeningen bij mensen met het Horner-syndroom komen voor in een verzameling zenuwvezels die afkomstig zijn van een deel van de hersenen dat de hypothalamus wordt genoemd. Daarna verspreidt deze aandoening zich naar het gezicht en de ogen. Hoewel zeldzaam, kan het Horner-syndroom ook door zuigelingen worden ervaren.
Oorzaken van het syndroom van Horner
Het optreden van het syndroom van Horner wordt veroorzaakt door schade aan verschillende paden in het sympathische zenuwstelsel. Dit zenuwstelsel regelt de hartslag, pupilgrootte, transpiratie, bloeddruk en andere functies die het lichaam in staat stellen snel te reageren op veranderingen in de omgeving. Zenuwcellen (neuronen) die zijn aangetast door het syndroom van Horner zijn onderverdeeld in drie typen, namelijk:
Neuronen van het eerste niveau
Gevonden in de hypothalamus, hersenstam en bovenste ruggenmerg. Medische aandoeningen die het Horner-syndroom veroorzaken die in dit type zenuwcellen voorkomen, zijn meestal beroertes, tumoren, ziekten die verlies van myeline (de beschermende laag van zenuwcellen) veroorzaken, nekletsel en de aanwezigheid van cysten of holtes in de wervelkolom (spinale kolom).
Neuronen van het tweede niveau
Deze ziekte wordt gevonden in de wervelkolom, de borst en de zijkant van de nek. Medische aandoeningen die zenuwbeschadiging in dit gebied kunnen veroorzaken, zijn longkanker, tumoren in de myelinelaag, schade aan het belangrijkste bloedvat van het hart (aorta), chirurgie in de borstholte en traumatische verwondingen.
Neuronen van het derde niveau
De oorzaak ligt aan de zijkant van de nek die leidt naar de huid van het gezicht en de spieren van de oogleden en iris. Dit type zenuwcelbeschadiging kan worden geassocieerd met schade aan slagaders langs de nek, schade aan bloedvaten langs de nek, tumoren of infecties aan de basis van de schedel, migraine en clusterhoofdpijn.
Wanneer het Horner-syndroom optreedt bij kinderen, zijn de meest voorkomende oorzaken verwondingen aan de nek en schouders tijdens de bevalling, aorta-afwijkingen bij de geboorte of tumoren van het hormonale zenuwstelsel.
Tekenen van het syndroom van Horner
Over het algemeen treft het Horner-syndroom slechts één kant van het gezicht. Enkele van de klinische tekenen en symptomen van het Horner-syndroom zijn:
Iets verhoogd onderooglid ondersteboven ptosis ).
Sommige delen van het gezicht zweten slechts een beetje of helemaal niet.
De grootte van de pupillen van de twee ogen die er duidelijk anders uitzien.
De pupil van het oog krimpt continu.
De vertraging in pupilverwijding (verwijding) bij weinig licht.
Een hangend bovenooglid (ptosis).
Symptomen ervaren door volwassenen en kinderen zijn hetzelfde. Bij kinderen zijn er echter aanvullende symptomen, namelijk:
Iriskleur is bleker in de ogen van kinderen jonger dan één jaar
Het deel van het gezicht dat is aangetast door het syndroom van Horner wordt niet rood als het wordt blootgesteld aan de zon, lichamelijke inspanning of tijdens emotionele reacties.
Het Horner-syndroom is een aangeboren genetische aandoening die niet kan worden voorkomen. De symptomen kunnen echter worden behandeld met medische therapie en medicatie. Als u de bovenstaande symptomen ervaart, moet u dit onmiddellijk met uw arts bespreken via de applicatie . Bespreking met arts bij kan via Chatten of Spraak-/videogesprek altijd en overal. U kunt gemakkelijk een doktersadvies krijgen met downloaden sollicitatie nu in Google Play of de App Store!
Lees ook:
- Kan er niet vanaf komen, iedereen kan het Marfan-syndroom krijgen
- Dit is de oorzaak van het Marfan-syndroom die u moet weten
- Beweegt spontaan, herken de tekenen van het syndroom van Gilles de la Tourette
